"قلب من پر از عروسك است": بوسه برعروسك تهمينه

اين فيلم مستندي از مراحل ساخت، اجرا و پشت صحنه اپراي عروسكي رستم و سهراب است. سام كلانتري كه پيش از اين تجربه ساخت مستندي از پشت صحنه فيلم " اين زن حرف نمي زند " ساخته احمد اميني را نيز داشته است، تلاش مي كند تا در فيلم " قلب من پر از عروسك است " عظمت اجراي اين اپراي عروسكي را ترسيم كند.
ساختار فيلم مبتني بر ارئه چگونگي روند اجراي نمايش پي ريزي شده است، طوري كه ما را در جريان تبديل يك باشگاه ورزشي مخروبه به سالن تئاتر فردوسي، معرفي گروه تئاتر آران به سرپرستي بهروز غريب پور، انگيزه هاي روي آوردن به اپراي عروسكي و انتخاب داستاني از شاهنامه، مراحل درست كردن عروسكها و جان بخشي به آنها توسط بازيگران و تمرين پي در پي قرار مي دهد و از اجراي نهايي نمايش بر صحنه، به عنوان ترجيع بندي در فواصل آنها استفاده مي كند.
سام كلانتري كه از اعضاي گروه تئاتر آران به حساب مي آيد، از حضور صادقانه و مشاركت همدلانه اش در گروه استفاده كرده است تا امكان رويارويي بي واسطه با دنياي ذهني و جهان دروني نمايش را فراهم آورد و به ما اين مجال را مي دهد تا همراه گروهي كه به شاهنامه عشق مي ورزند، به هزارتوي قصه هاي ان سفر كنيم و شاهد احيا و جان بخشي عروسكهايي باشيم كه تجسم قهرمانان ملي و قومي مان هستند.
تصور كنيد اگر اين همراهي صميمي فيلمساز با گروه نبود، آيا ما مي توانستيم شاهد آن صحنه شيرين و پر احساسي باشيم  كه بهروز غريب پور، عروسك تهمينه را مي بوسد، قدرت چنين فيلمي از يكي شدن فيلمساز با گروه و حذف فاصله سوژه و دوربين بر مي آيد، طوري كه به نظر مي رسد فيلمساز توانسته حس غريبگي با چشم مزاحم دوربين را از ميان بردارد و آن را به مثابه جرئي از صحنه نمايش بكار گيرد.
 نوع قاب بندي زيبا و ميزانسن سنجيده كلانتري در صحنه رونمايي عروسكها، اجراي نوعي مراسم آئيني را برايمان تداعي مي كند. همين رويكرد اسطوره اي فيلمساز به موضوع و درك رابطه رازآميز بهروز غريب پور با عروسكها و شخصيتهاي شاهنامه، به صحنه اي كه مي توانست كاملا عادي و معمولي برگزار شود، شمايلي با شكوه و تاريخي مي بخشد. آنچنان كه وقتي غريب پور با احترامي نيايشگونه، عروسكهاي پنهان در پارچه سفيد را از داخل جعبه هاي چوبي شان كه بسان تابوتي است، بيرون مي آورد، گويي قهرمانان باستاني ما سر از گور گذشته هاي دور بر آوردند تا از قصه هاي كهن اجداد و پيشينيان اين سرزمين با ما سخن بگويند و يا صحنه اي كه گروه تئاتر براي زيارت مزار فردوسي بزرگ رفته اند، نوع زاويه دوربين با توجه به جهت گيري عاطفي فيلمساز، سرخم كردن عروسك فردوسي بر قبر او را، بسيار تماشايي و به ياد ماندني مي كند.