به گزارش ستاد خبری سیزدهمین جشنواره بینالمللی سینماحقیقت، مرتضی پایه شناس یکی از کارگردانان مستند «گلوله باران» که در بخش نیمه بلند سیزدهمین جشنواره سینماحقیقت حضور دارد در رابطه با توصیف اثر خود بیان کرد: «گلوله باران» درنگی است، میان مرگ و زندگی. یک تامل. لختی دراز كشيدن زير آسمان کاملا ابری، وقتی که ثانیهها از تک و تا میافتند و متوقف میشوند. فرصتی است برای نگاه کردن به همراهان مان و عمیق شدن در احوالات شان. گلوله باران داستان یک انتخاب است؛ دیدن گلوله یا باران.
مرتضی پایه شناس در توضیح تازه ترین اثر خود گفت: داستان «گلوله باران» در جنگ سوریه میگذرد، اما تلاش کردهام که فیلم فارغ از زمان و مکان، از تصویر سطحی جنگ عبور کند و بیننده را در موقعیتی انسانی پشت پرده گلولهها ببرد. موقعیتهایی که فقط در مواجهه نزدیک انسان با مرگ به طور خالص بروز میکند. امیدوارم بینندههای این فیلم از ۶۰ دقیقه عمرشان که همراه این فیلم میشوند راضی باشند.
وی همپنین درباره نقش درام در فیلم مستند بیان کرد: درام اگر چه باعث جذابیت دو چندان در فیلم مستند میشود اما باید حواس مان باشد که در مستند اصل لازم نیست. یعنی مستند ارزشش را از درام نمیگیرد. مد نظر قرار ندادن این موضوع باعث شده است که روز به روز بیشتر به سمت «درام آفرینی غیر واقع» در فیلم مستند برویم، بدون آنکه ردی از این تحریف در فرم فیلم وارد شود.
پایه شناس ادامه داد: منظورم این است که من مخالف ورود موثر فیلمساز به دنیای فیلمش نیستم به شرط آنکه برای بیننده مکشوف شود که کجا فیلمساز در روند اتفاقات، تاثیرگذار بوده است. شخصیت هایی به فیلم اضافه میکنند و وقایعی را طراحی میکنند اما در فیلم ادعا میکنند خودش اتفاق افتاده است! این در شناخت ما از جهان و امر واقع شده خلل ایجاد میکند. این موضوع خود توضیحی طولانی میطلبد.
این کارگردان در پاسخ به اینکه پس ما از فیلم مستند چه می خواهیم؟ گفت: پاسخ من کوتاه است امکان بودن. افزودن تجربه زیسته دیگری به مجموع تجربیات وجودی مان. بودن و زیستن در زمان و مکانی که نبودهایم و یا موضوعی که پیش از آن درکی به این وسعت و یا به این ژرفا از آن نداشتهایم. گلوله باران درامی است که ایده از این نوع نگاه به سینمای مستند گرفته است.