آغازی بر پایان جشنواره

    خوشبختانه جشنواره پنجم سینما حقیقت با هیاتی موجه و با منزلتی نیکو برگزار شد، کسی منکر کم و کاستی ها نبوده و نیست اما از حق نگذریم فیلمسازان مستند و مسئولان ذیربط به ویژه نیرو های مخلص این مرکزسنگ تمام گذاشتند تا در اختتامیه این جشن فرخنده جوایز بین مستندسازان برتر تقسیم شود. جالب آن که نه هنرمندی و نه صاحب نظری و نه مسئولی هیچ کدام اسیر شانتاژهای خبری و بیانیه های خاکستری آن سوی مرزها نشدند، نغمه های مخالفی که از سوی بنگاه های خبر پراکنی و یا مراکز پخش فیلم مستند در خارج از کشور صحنه گردانی میشد. 
   حضور آن تعداد فیلمساز در سالن اصلی تالار وحدت ما را برآن میدارد که ازفردای اختتامیه جشنواره به فکر تدارک ششمین دوره آن باشیم و نیت خیرآن را در دل بپروریم که هر سال با شکوه بیشتری نسبت به گذشته بیرق آن را برافرازیم . 
   عنصر مهم برنامه ریزی دراز مدت را از دست ندهیم وبکوشیم با تشکیل اتاق های فکر وجلسات کارشناسی با حضور اهل فن و نظر، ملاط استوارتری را پایه ریزی کنیم تا بنای سینما حقیقت، رفیع تر شود وآوازه آن فراتر از گذشته به گوش عالم وآدم وتا اقصی نقاط جهان برسد و پس از این، نقایص اجرای جشنواره، خردتر و محاسن آن، بی شمار شود. 
    هم چنان که همه شاهد بودیم و اغراقی در این گفته نیست این آیین سینمایی، امسال بسی بهتر از دوره چهارم آن برگزار شد و ما حقیقتا همراهی ایزد متعال را در نگاه تک تک همکاران مرکز مشاهده کردیم که هر کدام از آنان، شمعی شدند تا سرسرای پنجمین دوره حقیقت هر چه تابنده تر، مخاطبان خویش را نور باران کند تا فیلمسازان با دلگرمی افزونتری طرح و ایده خویش را به دبیرخانه جشنواره آینده سینما حقیقت ارائه کنند. پس با این آرمان بلند و با این امید که تلاش همگان در این کارزار هنری بیادگار بماند و انشاء الله تعالی چشمان حق بین روزگار نیز این نورافشانی را به چشم دل دیده باشند و بر طاق نسیان نزنند و چه زیبا اقبال لاهوری هستی دادگان را این چنین وصف می کند که : 
            مازنده به آنیم که آرام نگیریم            موجیم که آسودگی ما عدم ماست 

        محمد جواد لسانی